Hoe het begon

Daar stond ik dan, eind April op mijn eigen stukje grond. Hoe nu verder?

Om te beginnen moest er een afrastering omheen. Ik zit midden in de polder dus wilde ik geen huizenhoog hekwerk en al helemaal geen schutting.

120 cm. hoog gaas met 2 keer prikkeldraad moest voldoende zijn.

Het risico is dat er ongewenste gasten in de tuin komen maar dat is voor latere zorg.

Daarna kon het tuinhuisje geplaats worden want ik moest toch een plek hebben voor mijn gereedschap.

Met de auto naar de tuin is natuurlijk geen blijvende optie.

Toen had ik nog water nodig want planten zijn dorstig. Een gekregen ton voor 1000 liter was de oplossing.

Hij is niet mooi maar dat kan opgelost worden met wat klimplanten ertegen.

De grond zelf bleek nog de grootste uitdaging. Ooit had er een goederenspoor gelopen en dat was goed te merken.

Stukken vol steen, ijzeren pinnen en zoveel stukken glas dat ik serieus begon te vermoeden dat er ooit een treinramp had plaatsgevonden.

Stukje voor stukje heb ik de grond omgespit en alle troep eruit gehaald.

Daarna de grond ingezaaid, maakte niet uit met wat, als het maar de juiste zaaitijd was.

Mijn tuinderburen keken vaak met medelijden mijn kant op.

Ik had echt een heel slecht stuk grond gekregen van de gemeemte maar dat kon de pret niet drukken.

Nu een kleine 4 maanden later is mijn tuin voor de helft beplant.

Er komt van alles op en gelukkig komt er af en toe een voorbijganger langs die verteld wat ze in mijn tuin zien.

De meeste dingen zijn makkelijk, sla is sla, een courgette is niet te missen en ik weet heus wel wat een tomaat is en waar de bonen staan.

Maar er is ook nog een heleboel een mistery. Zo heb ik lang gebaald dat er maar geen broccoli opkwam in mijn tuin.

Wat blijkt, ik heb zeker 15 meter broccoli ingezaaid maar ik dacht dat het een koolsoort was.

Ook heb ik een grote strook groen staan wat misschien wel andijvie is en misschien ook niet.

En vandaag kwam ik tot de ontdekking dat mijn dille niet de verkeerde kant op was gewaaid maar dat ik venkel heb gezaaid, tenminste dat weet ik bijna zeker.

Natuurlijk had ik beter overal bordjes bij kunnen plaatsen zodat ik had geweten wat waar groeit, maar eigenlijk vind ik dit veel leuker.

Zo blijft de tuin nog een beetje een ontdekkingsreis.